Samenleving en culturele gewoontes

1. Taal

• De officiële taal in Albanië is Albanees, met de twee belangrijkste dialecten: Gegisch (noorden) en Toskisch (zuiden). Het Albanees is een unieke Indo-Europese taal, zonder directe verwantschap met andere Europese talen.
• In tegenstelling tot veel landen waar meerdere talen een belangrijke rol spelen, blijft het Albanees in Albanië dominant. Veel Albanezen spreken ook Italiaans en Grieks, vooral vanwege migratie en historische banden.

2. Familie en samenlevingsvormen:

• Familie is de hoeksteen van de Albanese samenleving. Het traditionele patriarchale familiesysteem, waarbij de oudste mannelijke familieleden het meest gerespecteerd worden, is nog steeds aanwezig, vooral op het platteland. Grootfamilies leven vaak samen of dicht bij elkaar.
• De traditionele Kanun-wetgeving, een middeleeuwse gewoonterecht, heeft lange tijd de gezinsstructuren en het eergevoel beïnvloed, hoewel dit in moderne tijden afneemt​My Albanian studies.

3. Religie:

• Albanië is een seculier land met een unieke religieuze mix. Islam (voornamelijk soennitisch) is de grootste religie, maar er zijn ook aanzienlijke christelijke minderheden (orthodox en katholiek). Het communistische regime verbood religie volledig van 1967 tot 1990.
• Religie speelt in het dagelijks leven van veel Albanezen een minder prominente rol dan in andere landen. De interreligieuze tolerantie is sterk, met veel gemengde families​.

4. Voeding:

• De Albanese keuken combineert Balkan, Middellandse Zee en Ottomaanse invloeden. Typische gerechten zijn byrek (hartige pastei met spinazie of vlees), tavë kosi (lamsvlees met yoghurt) en baklava (zoet gebak). Vers brood, olijven en gegrild vlees zijn basisvoedingsmiddelen.
• De Albanese keuken is seizoensgebonden, met veel gerechten bereid met lokale, verse ingrediënten.

5. Kledij:

• Traditionele Albanese klederdracht, vooral tijdens feesten en ceremonies, is kleurrijk en rijk gedecoreerd, met geweven stoffen en borduursels. Elke regio heeft zijn eigen specifieke kledingstijl, maar veel elementen zoals de fustanella (geplooide rok voor mannen) zijn wijdverspreid.
• Deze kleding wordt nu vooral bij festivals en traditionele bruiloften gedragen.

6. Feesten en festivals:

• Albanië viert veel nationale en religieuze feesten, zoals Dita e Pavarësisë (Onafhankelijkheidsdag, 28 november) en Bajram (Islamitische feestdagen). Nowruz (de Perzische lente) is ook een belangrijke viering in bepaalde delen van het land.
• De Dag van de Zomer (14 maart) is een unieke Albanese viering, waarbij de komst van de lente wordt gevierd met bloemen, snoep en picknicks​.

7. Opvoeding en onderwijs:

• Onderwijs is verplicht voor kinderen tot de leeftijd van 16 jaar. In de afgelopen jaren heeft Albanië geïnvesteerd in het moderniseren van zijn onderwijsstelsel. Ondanks deze verbeteringen is er nog steeds een kloof tussen stedelijke en landelijke gebieden.
• Veel jonge Albanezen gaan naar het buitenland voor hoger onderwijs of werk, wat de braindrain in Albanië versterkt​.

8. Besa – het eergevoel:

• Besa is een belangrijk cultureel concept in Albanië dat draait om eer en woord houden. Het gaat terug op het oude Kanun-rechtssysteem en betekent dat men een belofte of woord altijd moet houden, ongeacht de omstandigheden.
• Dit concept heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog ervoor gezorgd dat veel Albanezen joden beschermden en verborgen voor de nazi's.

9. Gastvrijheid:

• Gastvrijheid is een essentieel onderdeel van de Albanese cultuur. Gasten worden vaak met open armen ontvangen, en het is gebruikelijk om uitgebreide maaltijden te bereiden voor bezoekers, zelfs als de middelen beperkt zijn.
• In Albanië wordt gastvrijheid gezien als een morele verplichting, zelfs tegenover vreemden​My Albanian studies.

10. Volksmuziek en dans:

• Polyfone zang (samenwerking van stemmen in meerstemmige zang) is een traditionele vorm van Albanese muziek, vooral in het zuiden van het land. De dansen, zoals de valle (cirkelvormige dans), zijn een integraal onderdeel van ceremonies en feesten.
• Albanese muziek heeft sterke invloeden van de Balkan en de Ottomaanse cultuur, maar behoudt ook zijn eigen unieke stijl, vooral in het gebruik van traditionele instrumenten zoals de lahuta (snaarinstrument)​My Albanian studies.